Weidekringzwam (Marasmius%20oreades)

De Weidekringzwam herken je aan de heksenkringen die ze vormen in het grasland, maar niet elke heksenkring bestaat per definitie uit weidekringzwammen. Dus heel veel heb je ook weer niet aan deze constatering.
Een ander, handiger kenmerk is het buigzame steeltje. Je kunt het 90 graden ombuigen zonder dat de steel breekt.

De Weidekringzwam is aanvankelijk halfbolvormig tot stomp kegelvormig, later spreidt het hoedje zich uit tot breed klokvormig met in het midden een duidelijke umbo, de hoedrand is golvend en wat gekarteld. Het oppervlak is droog en kaal, maar voelt wel vettig aan. De kleur is warm caramelbruin, neigend naar wat vaag oranje. Na drogen is de hoedkleur zeemkleurig.
Aan de onderzijde van de hoed vallen de wijd uit elkaar staande lamellen op. Ze staan vrij van de steel of zijn smal aangehecht.
De steel is is anderhalf maal zo lang als de hoeddiameter, er is geen velum, het oppervlak is wel fijn behaard. De kleur is aan de top bleek gelig en naar de voet toe wat bruiner.
Het vlees is vrij dik, taai-elastisch en wittig.
De Weidekringzwam ruikt naar vers zaagsel of amandelen. Het is een algemene soort.
De sporee is wit.
Het mycelium van de Weidekringzwam produceert blauwzuur. Hierdoor verkleurt het gras aan de buitenzijde van de heksenkring en sterft uiteindelijk af. Aan de binnenzijde van de cirkel maakt het mycelium voedingsstoffen aan. Doordat de vruchtlichamen afsterven en zodoende voor bemesting zorgen wordt het gras binnen de cirkel groener en hoger.

Verwarring zou kunnen ontstaan met het min of meer gelijk gekleurde Eikenbladzwammetje. Deze laatste heeft echter een kale steel en dicht op elkaar staande lamellen.